Mutsuzluğun Peşinde/72.1
Baştan aşağı siyah giyinme işini bitirmiş, bu iş zaten çok sürmezdi, dışarı çıkıyordu. Dışarı çıkmak istemediğini göstermek ister gibi kapkara giyinmiş, geceyle bir ilerliyordu. Kimin daha hızlı ilerlediğine bakarsak gece daha hızlı gibiydi şayet Deniz hala ters yöne ilerliyor ama bunu henüz fark etmiyordu. Kafası bambaşka yerlerde gibiydi ama kendisi de kafasının nerede olduğundan emin değildi. Çok klişe olduğunu bilse de bildiği diğer bir şey de baş etmesi en zor olan şeylerin bu çok klişe durumların olduğuydu. Ha deyince içinden çıkabileceği, en azından, bir durum vardı; ziyarete gittiği barmen arkadaşını arayıp barın yerini sormak istemişti, ama barmenler de hep çok meşgul olur, herkesin yarısı kadar mola alırlardı. Çalışırken öğrenmişti bunları. Muhabbet etmeye bayıldığı barmenle asla mola alamazdı çünkü beraber. Tam eli telefona gitmiş numarayı çeviriyorken bu düşünceleri tamamladı ve telefonun açılacağına olan bütün inancını yitirdi. Daha sonra ümitli bir şekil