Usta Soda Düzlükleri

                  Tanıştıklarından beridir İsil’in ne kadar sessiz olduğunu, yalnızca yerinde konuşmakla kalmayı geri kalan vakitlerinde de fazlasıyla havalı olmayı doğal bir şekilde başardığını fark etti Frojé. Daha önce karşılaştığı havalı kadınlar, soğuk tavırlı kadınlar ve çok bilmiş kadınlar olmuştu; böylesini görmemesininse, galaksiler arası ilişkilerini fazla diri tutmayışından kaynaklandığını görebiliyordu. Eline geçecek olan her şansı değerlendirmeye dair kendine verdiği bir demecin olduğunu hatırladı, içeriğini çıkaramaması o kadar önemli değildi; asıl önemli olan bu şansı değerlendirmek istemesiydi.                 Frojé sordu: -           İsil, bu rahatlığın nereden geliyor? Sorunun çıkışıyla aklında kalan boşluğu anında dolduran duygu pişmanlıktı. Soru böyle mi sorulur, diye kendi kafasını dövmek üzereyken İsil, onun soru soruş şeklini döverek olayı kapattı: -           Kadınlarla nasıl konuşacağını mı bilmiyorsun, yoksa temiz bir dayak mı istiyorsun emin değilim

  İsil’e durması için bağırana kadar ki düşüncelerinden, hayatında hiç tatmadığı bir hazzı alıyordu; düşüncelerinin temizliğini çözümsel olarak nitelendirmişken Beyz, açacağı yeni sayfanın kaderini merak edip aynı kaderi tasarlayamayacak olmaktan keder duyuyordu. Yeni bir sayfa açmanın gerektirebileceklerini düşünmüş, geçmişin herhangi bir bağının olup olmaması gerektiğinde kararsız kalmıştı; pişmanlıkları taşımak, onlardan çıkardığı dersleri de arka cebinde tutmaya devam etmek istiyordu. Ancak, tecrübeyle sabit bir şey vardı, geçmişini unuttuğunda tam unutuyordu; hafızasının bozuk çalışması olarak değerlendirdiği bu durum, elini kolunu bağlamakla kalmıyor, Beyz’in geçmişe bağlılığını da mutlak bir hale getiriyordu. Örneğin babasının ona aldığı bisikleti unuttuğunda babasını unutmuyor, ama bisikletteyken düşündüklerini, tanıştığı insanları, yani bisikletin getirdiklerini de unutuyordu.                 Rutin düşünceleriydi bunlar, ancak dünün ardından hayata ve etrafındakilere bakışı